Hier weer een album van een uitgelezen groep Italiaanse jazzmuzikanten op het onvolprezen Alfa Music label met de bekende Gabriele Mirabassi op klarinet en onder de bezielende leiding van contrabassist Angelo Lillo Quarantino die ook alle nummers componeerde. De volledige bezetting luidt: Davide Grottelli op tenor- en sopraansax, Gabriele Mirabassi op klarinet, Lillo Quaratino op contrabas, Roberto ”Red” Rossi op drums en percussie, Eduardo Taufic op piano, Roberto Taufic op akoestische gitaar en speciale gast Javier Girotto op sopraansax.

De methode waarop Lillo werkt aan zijn projecten ligt helemaal vast, bij elke opname sessie zoekt hij een plek ver weg van de stad. Op die manier lijkt het minder chaotisch en kan hij een soort van meedenken voelen van zijn medemuzikanten tot het punt dat het lijkt alsof de nummers door hen zijn geschreven. De betrokken musici, ondertussen altijd min of meer dezelfde en goede vrienden weten dat we een paar uitdagende en mooie dagen tegemoet gaan. ”Eenmaal in de opname ruimte, speel ik het gekozen nummer op de piano en deel ik de sfeer met mijn kompanen, muziekpapier op de standaards en dan beginnen we te spelen. We stoppen twee of drie keer om te focussen op sommige details totdat we arriveren aan het einde. Dan zijn we klaar om op te nemen”, aldus Lillo in het cd boekje.

Het geluid en de sfeer van dit album zijn typisch Italiaans, een mediterrane ambiance door de lichtheid en vrolijkheid die de muziek uitstraalt. Een belangrijke factor hierin vormt het sfeerrijke en vrolijke geluid van Mirabassi op zijn klarinet, het doet je verlangen naar de warmte en een zonovergoten landschap, zeker als ik nu naar buiten kijk (“Tutto il mondo èpaese”). Maar de klarinet van Mirabassi kan ook heel weemoedig klinken zoals in “Piano Piano” dat een sfeer oproept van de Gypsy klanken uit Oost Europa. Het nummer is gewijd aan een overleden collega bassist van Lillo. In het vrolijk klinkende “Greetings” belanden we in een heel andere sfeer, opvallend is toch het rustige karakter van de meeste muziek op dit album, het klinkt nergens overdreven luid of intimiderend, alle instrumenten vormen tezamen een melodieus en rustig geluidsbeeld, mede door de aanwezigheid van een akoestische gitaar, ook beide saxofonisten spelen relatief zacht.

Het titelnummer “Se non piove esco” heeft een heerlijke cadans waarop het lekker meedeinen is, je bent onmiddellijk geneigd mee te neuriën, heerlijk. Ook “Cat and Mouse” is zo’n prettig in het gehoor liggend nummer met een aanstekelijke melodie, naast Mirabassi moet ook Eduardo Taufic op piano genoemd worden als een van de smaakmakers van deze groep, maar ze doen eigenlijk niet onder voor elkaar, neem het zoemende basspel van Lillo of de fraaie klanken van Davide op tenor en Javier op sopraansax, etc, etc. Gitarist Roberto Taufic heeft zijn moment in het fraaie romantische “Pianto d’attrice” (de huilbui van een actrice). Kortom een smaakvol album waarop je heerlijk kan wegdromen met een glas malt in de knuistjes.

Jan van Leersum.